Ενα μεγάλο μπράβο και πολλά αναπάντητα ερωτήματα

Στα 7 μέτρα με τον Κων/νο Χατζηδημητρίου

Μετά από αρκετές ημέρες και αφού έχουν αναλυθεί αρκετά πράγματα και έχουν ειπωθεί άλλα τόσα, αποφάσισα να γράψω δύο λόγια για τα παιχνίδια της Εθνικής. Λιγότερα για το αγωνιστικό κομμάτι και περισσότερα για το εξωαγωνιστικό, το οποίο αφορά και την ΟΧΕ.
Αγωνιστικά εγώ θεωρώ πως τηρουμένων των αναλογιών η Ελλάδα έκανε την υπέρβαση της. Με τόσα προβλήματα, τόσους τραυματισμούς και ένα κλίμα καταστροφικό τον τελευταίο μήνα -μετά τα γεγονότα της Λαμίας- που επηρέασε αναμφίβολα όλους.
Η υπέρβαση της ήταν πως η Ευρώπη έστω και για μία εβδομάδα σκέφτηκε σοβαρά πως η Ελλάδα μπορεί να αποκλείσει την Γερμανία. Κράτησε το όνειρο της πρόκρισης ζωντανό για περισσότερο από 100 λεπτά (60 στο πρώτο ματς και 40 στο δεύτερο).
Αν θέλουμε να μιλήσουμε και βάσει στατιστικής να μην σας πω ότι το δεύτερο ματς, που έληξε στο τέλος 7 γκολ -κάτι που είναι πλασματικό- είναι άθλος. Με τέτοια διαφορά στις αποκρούσεις (5 οι Ελληνες τερματοφύλακες -περίπου 25%-, 17 ο Γερμανός μόνος του -περίπου 50%-) και στην ευστοχία (20/42, 48% και 27/35, 77%) κανονικά η Εθνική θα έπρεπε να είχε χάσει το ματς από το πρώτο ημίχρονο. Και μόνο πως στο 52' το σκορ ήταν 19-21, άρα ακόμα παιζόταν η νίκη είναι μεγάλο επίτευγμα, αν συνυπολογίσουμε και την πολύ κακή διαιτησία (διότι είδα το ματς και στην τηλεόραση και υπήρξαν πολλές φάσεις που η Ελλάδα αδικήθηκε). Απο εμένα λοιπόν ένα μεγάλο μπράβο στους συντελεστές αυτών των δύο αγώνων.
Εγώ κρατάω την θετική εικόνα, κρατάω την πρώτη συμμετοχή του νεαρού Στάθη Ζαμπούνη, κρατάω την εμφάνιση του Ριγανά στην Γερμανία (να μην ξεχνιόμαστε του 3ου εν τάξει δεξιού ίντερ της ομάδας) και κρατάω τον παλμό της εξέδρας στη Δράμα. Κάνω πρόταση αυτή η πόλη να ονομαστεί σε επίσημη έδρα της Εθνικής διότι το αξίζει, αν και πιστεύω πως πρέπει ένα ματς τουλάχιστον των προκριματικών του EURO 2012 να γίνει μετά από πέντε και πλέον χρόνια στην Αθήνα.
Τώρα πρέπει να κάνει η ομάδα την αντεπίθεση της, τώρα στον όμιλο με Νορβηγία, Ολλανδία, Τσεχία. Τώρα είναι η ευκαιρία και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι -ίσως η τελευταία αυτή της φουρνιάς να πάει σε μια μεγάλη διοργάνωση- να περάσουμε αυτόν τον όμιλο και η Ελλάδα απέδειξε πως μπορεί. Οταν παίζει στα ίσια την Γερμανία εντός και εκτός έδρας φυσικά και μπορεί.

Το Δ.Σ. υπάρχει για να υπάρχει
Για μια ακόμα φορά σε μια ακόμα διοργάνωση βλέπω από την ΟΧΕ να δουλεύουν τα ίδια και τα ίδια άτομα. Απορώ που είναι οι υπόλοιποι και γιατί να υπάρχει 15μελές συμβούλιο, αν σε κάθε σημαντική στιγμή του αθλήματος δίνουν μονίμως το παρών 4-5 άτομα. Τόσο γλυκιά είναι η καρέκλα; Αφού λεφτά δεν βγάζετε; Αφού κέρδος δεν έχετε; Ποιος είναι ο λόγος να την κρατάτε; Η θέση είναι εθελοντική και κανείς δεν πίεσε κανέναν να είναι στο συμβούλιο.
Ξέρετε ποιοι ήταν στη Δράμα; Ο πρόεδρος Σίμος Λαζαρίδης, ο Β' αντιπρόεδρος Γιώργος Φύκατας, και τα μέλη Δημήτρης Σταυρακάκης, Δημήτρης Σάββας (που ζει στη Δράμα) και οι Μαναβής, Αποστολίδης που ήρθαν λίγες ώρες πριν το ματς.
Ο ίδιος αριθμός συμβούλων ήταν και στο φάιναλ- φορ της Λαμίας, άρα δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Κάποιοι όταν έγραψα για μαριονέτες παρεξηγήθηκαν. Εκανα λάθος οι μαριονέτες υπάρχουν, είναι ξύλινες, αλλά ο Κάσπερ το φαντασματάκι -που έβλεπα μανιωδώς όταν ήμουν μικρός- εξαφανιζόταν, όπως ακριβώς και η πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ.. Του ανανεωμένου κατά 70% κατ' άλλα συμβουλίου μετά τις τελευταίες εκλογές...
Φεύγουμε από τους παράγοντες και πάμε στους άλλους, που ζουν κι' όλας από το άθλημα. Πόσοι προπονητές ήρθαν στη Δράμα; Πόσοι αθλητές; Ακόμα και παίκτες που κόπηκαν από την αποστολή και πριν λίγες ημέρες ήταν μαζί με τους συμπαίκτες τους στις προπονήσεις δεν ήταν εκεί. Σε μία περίοδο χωρίς αγωνιστικές εκκρεμότητες, χωρίς προπονήσεις, παίκτες και προπονητές (εξαιρούνται μόνο αυτοί που έπαιζαν μπιτς χάντμπολ στην Περαία) ήταν αλλού. Ολοι οι παραπάνω που απουσίαζαν ίσως ήταν στην παραλία με κανένα γκομενάκι, ίσως στον καναπέ παραγγέλνοντας πίτσες, ίσως για καφέ, ίσως για Σαββατοκύριακο σε κάποιο ωραίο νησάκι, πάντως δεν ήταν εκεί που επιβαλλόταν να είναι στο γήπεδο, να φωνάξουν, να υποστηρίξουν, να χειροκροτήσουν την Εθνική μας.

Που είναι η Επιτροπή Εθνικών Ομάδων οέο;
Και πάμε σε ένα πολύ λυπηρό κεφάλαιο που τείνει να γίνει το ανέκδοτο της χρονιάς για να μην πω της 30ετίας για το χάντμπολ. Στην ερώτηση που είναι η επιτροπή Εθνικών ομάδων η απάντηση είναι: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Ας μου πει κάποιος διότι εγώ σαν δημοσιογράφος του αθλήματος δεν γνωρίζω ποιοι μετέχουν στην επιτροπή. Δεν το έχω δει σε κανένα δελτίο τύπου της ΟΧΕ. Το μόνο που υπάρχει στο επίσημο site είναι τα ονόματα των προέδρων των επιτροπών κάτω από το Δ.Σ. και στην αρμόδια επιτροπή αναφέρει: Επιτροπή Εθνικών Ομάδων: Πρόεδρος: Χειβιδόπουλος Αναστάσιος.
Ο Τάσος Χειβιδόπουλος έχει παραιτηθεί από πέρσι τον Μάιο στο φάιναλ- φορ των Σερρών -ως διαμαρτυρία για την κακή διαιτησία που είχε η ομάδα του ο Διομήδης Αργους- μπροστά σε 20 δημοσιογράφους με επίσημη δήλωση του. Αυτά που λέγονται ότι την πήρε πίσω έπειτα ή ότι δεν την κατέθεσε στο Δ.Σ. είναι τρίχες κατσαρές. Πιο επίσημη παραίτηση δεν γινόταν. Δικαίωμα του είναι να παραιτηθεί, όπως και του καθενός, αλλά είναι υποχρέωση της ΟΧΕ να τον αντικαταστήσει. Η ομοσπονδία λοιπόν για παραπάνω από ένα χρόνο έχει αφήσει την επιτροπή ακέφαλη, διότι η παραίτηση μπορεί να μην έγινε δεκτή, αλλά επί τις ουσίας ήταν πραγματική, αφού όλο αυτό το διάστημα ο Τάσος Χειβιδόπουλος είναι μακριά από τις εξελίξεις των Εθνικών ομάδων.
Για άλλη μια φορά λοιπόν λειτούργησε και ακόμα λειτουργεί με αργά αντανακλαστικά. Εως πότε; Καλύτερα καταργήστε αυτή την επιτροπή, αν είναι μόνο για τους τύπους, αλλιώς βάλτε ανθρώπους που ξέρουν και μπορούν να βοηθήσουν, αλλά μην φτάσει το 2013. Κάντε το άμεσα.

* Κλείνοντας θέλω να πω (γράψω) κάτι. Υπάρχουν ικανότατα στελέχη και άνθρωποι που είναι ανενεργοί. Αν θέλει η ΟΧΕ να πάει μπροστά θα πρέπει να μάθει να ακούει. Τουλάχιστον ο νέος πρόεδρος είναι συζητήσιμος και αν μη τι άλλο φαίνεται πως ήρθε για να βοηθήσει, χωρίς να επιδιώκει προσωπικό συμφέρον από κάτι. Αλλα όπως έχω ξαναπεί αυτή η ομοσπονδία δεν είναι κυρίως πρόβλημα προσώπων, αλλά νοοτροπίας....